![]() |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Spis treści:Instalacja za pomocą programu EasyConfigurator Zaawansowane funkcje programu EasyConfigurator Sieciowy interfejs użytkownika > Analiza konkretnych przypadków |
Brama bezprzewodowa USRobotics SureConnect
ADSL
|
PWR | Zielona | Do urządzenia dociera zasilanie. |
Wył. | Brak zasilania. | |
WAN IP | Zielona | Brama otrzymuje publiczny adres IP od dostawcy usług internetowych w trybie PPP. |
Zielona migająca | Urządzenie jest połączone z adresem IP i przesyła dane. | |
Czerwona | Pobranie adresu IP od dostawcy usług internetowych zakończone niepowodzeniem. | |
Wył. | Brak synchronizacji ADSL lub urządzenie pracuje w trybie mostowym. | |
WLAN | Zielona | Klient bezprzewodowy jest połączony z bramą. |
Zielona migająca | Bezprzewodowa transmisja danych. | |
Wył. | Klient bezprzewodowy nie jest połączony z bramą. | |
Ethernet 1,2,3,4 | Zielona | Ustanowione i wykryte fizyczne połączenie między bramą i komputerem poprzez kabel Ethernet. |
Zielona migająca | Transmisja danych. | |
Wył. | Fizyczne połączenie między bramą i komputerem poprzez kabel Ethernet nie zostało ustanowione. | |
ADSL | Zielona | Ustanowione zostało połączenie DSL. |
Zielona migająca | Trwa negocjacja połączenia DSL. | |
Wył. | Połączenie DSL zakończone niepowodzeniem. |
Opcja Begin Quick Setup umożliwia użytkownikowi skonfigurowanie bramy ADSL dla połączenia DSL oraz dostępu do Internetu. Prowadzi go również najpierw przez konfigurację sieci usługodawcy internetowego, a następnie przez konfigurację sieci domowej lub biurowej. Brama bezprzewodowa USRobotics SureConnect ADSL Wireless Gateway obsługuje następujące pięć trybów pracy sieci usługodawcy internetowego poprzez interfejs bramy ADSL:
Tryb pracy sieci usługodawcy internetowego zależy od konfiguracji usługodawcy po stronie centrali telefonicznej oraz serwera dostępu szerokopasmowego (BRAS) dla linii ADSL.
W razie potrzeby Twój dostawca usług internetowych powinien zapewnić następujące informacje:
Zastosowanie mają również następujące czynniki:
Ekran Connection Type umożliwia wybranie typu protokołu sieciowego przez połączenie ATM PVC obsługiwane przez dostawcę usług internetowych. Przejdź do początku tej części, aby zapoznać się z opisem mostów dla tych protokołów.
Wybierz protokół przypisany przez Twojego dostawcę usług internetowych i odwołuj się do odpowiednich części tego podręcznika użytkownika w celu uzyskania dalszych instrukcji.
Wyświetlony ekran zawiera pola, w które należy wpisać nazwę użytkownika PPP (PPP Username) oraz hasło PPP (PPP Password). Wymagania dotyczące hasła zależą od poszczególnych ustawień dostawcy usług internetowych lub dostawcy usług ADSL.
Sieciowy interfejs użytkownika zezwala na wpisanie nazwy użytkownika PPP zawierającej maksymalnie 256 znaki oraz hasła PPP o maksymalnie 32 znakach.
Pole Authentication Method (Metoda uwierzytelniania) jest domyślnie ustawione na opcji Auto (Automatyczna). Zaleca się pozostawienie tego ustawienia, jednakże można wybrać metodę PAP lub CHAP, jeśli zachodzi taka konieczność.
Bramę bezprzewodową można skonfigurować tak, aby zrywała połączenie w przypadku braku aktywności użytkownika przez określony okres czasu, zaznaczając pole wyboru Disconnect if no activity (Odłącz w przypadku braku aktywności).
Podana wartość musi się mieścić w zakresie od 1 do 4320 minut. Ustawienie domyślne to 30 minut. Funkcja PPP IP Extension (Rozszerzenie PPP IP) jest specjalną funkcją używaną przez niektórych dostawców usług internetowych. O ile usługodawca nie wymaga takiej konfiguracji, nie należy jej zaznaczać.
Funkcja PPP IP Extension obsługuje następujące warunki pracy:
Wyświetlony ekran umożliwia użytkownikowi włączenie opcji IGMP Multicast (Multiemisja IGMP), WAN service (Usługa WAN) i Quality of Service (Jakość usługi). Opcja Quality of Service nie jest domyślnie włączona. Skonsultuj się ze swoim dostawcą usług internetowych w celu ustalenia, czy ta opcja powinna być włączona. Po sprawdzeniu i dokonaniu ustawień kliknij przycisk Next (Dalej). Pojawi się następujący ekran:
Pomocniczy adres IP w sieci LAN obsługuje publiczne i prywatne adresy IP i nie używa funkcji translacji adresów sieciowych (NAT). Można go skonfigurować według jednego z poniższych scenariuszy konfiguracyjnych:
Uwaga: Opcja Enable Wireless (Włącz połączenie bezprzewodowe) jest domyślnie zaznaczona. Usuń jej zaznaczenie, jeśli nie używasz routera bezprzewodowego, aby zminimalizować ryzyko naruszenia bezpieczeństwa. Również tutaj możesz zmienić identyfikator połączenia bezprzewodowego SSID lub dokonać tego później przy pomocy menu Wireless AP (Bezprzewodowy punkt dostępu).
Po kliknięciu przycisku Finish brama zapisze konfigurację w pamięci i ponownie się uruchomi. Sieciowy interfejs użytkownika nie będzie odpowiadał, dopóki system nie zostanie ponownie uruchomiony. Po uruchomieniu systemu zamknij przeglądarkę internetową i uruchom ją ponownie.
Aby skonfigurować tryb MER, wykonaj następujące czynności:
W pola należy wpisać wartości, które powinny być dostarczone przez dostawcę usług internetowych.
Jeśli adresy serwera DNS można uzyskać w sposób automatyczny przez serwer DHCP, zaznacz opcję Obtain DNS server address automatically (Uzyskaj adres serwera DNS automatycznie); w przeciwnym razie należy samemu wpisać adres preferowanego serwera DNS oraz adres opcjonalnego, alternatywnego serwera DNS, a następnie kliknąć przycisk Next (Dalej). Pojawi się następujący ekran:
Należy zwrócić uwagę, iż domyślny adres IP to 192.168.1.1, a domyślny zakres adresów prywatnych zapewniony przez serwer DHCP w bramie to pula numerów od 192.168.1.2 do 192.168.1.254.
Uwaga: Opcja Enable Wireless (Włącz połączenie bezprzewodowe) jest domyślnie zaznaczona. Usuń jej zaznaczenie, jeśli nie używasz routera bezprzewodowego, aby zminimalizować ryzyko naruszenia bezpieczeństwa. Również tutaj możesz zmienić identyfikator połączenia bezprzewodowego SSID lub dokonać tego później przy pomocy menu Wireless AP (Bezprzewodowy punkt dostępu).
Po zakończeniu konfiguracji i ponownym uruchomieniu urządzenia brama bezprzewodowa jest gotowa do użytkowania, a diody świecą w sposób podany w tabeli opisu diod.
Aby skonfigurować tryb IP over ATM (IPoA), wykonaj następujące czynności:
Należy zwrócić uwagę, iż klient DHCP nie jest obsługiwany przez tryb IPoA. Należy wpisać adres IP interfejsu WAN, zdalny końcowy adres IP domyślnej konfiguracji bramy oraz adresy serwera DNS dostarczone przez dostawcę usług internetowych, a następnie kliknąć przycisk Next (Dalej). Pojawi się następujący ekran:
Zakłada się, że używane mają być oba ustawienia Enable NAT (Włącz translację NAT) i Enable Firewall (Włącz zaporę firewall). Aby kontynuować, kliknij przycisk Next (Dalej). Pojawi się następujący ekran:
Należy zwrócić uwagę, iż domyślny adres IP to 192.168.1.1, a domyślny zakres adresów prywatnych zapewniony przez serwer DHCP w bramie to pula numerów od 192.168.1.2 do 192.168.1.254.
Po zakończeniu kliknij przycisk Next (Dalej). Pojawi się następujący ekran:
Uwaga: Opcja Enable Wireless (Włącz połączenie bezprzewodowe) jest domyślnie zaznaczona. Usuń jej zaznaczenie, jeśli nie używasz routera bezprzewodowego, aby zminimalizować ryzyko naruszenia bezpieczeństwa. Również tutaj możesz zmienić identyfikator połączenia bezprzewodowego SSID lub dokonać tego później przy pomocy menu Wireless AP.
Wybierz tryb Bridging (Mostowanie), jeśli takie jest zalecenie Twojego dostawcy usług ADSL.
Aby skonfigurować tryb Bridging, wykonaj następujące czynności:
Uwaga: Opcja Enable Wireless (Włącz połączenie bezprzewodowe) jest domyślnie zaznaczona. Usuń jej zaznaczenie, jeśli nie używasz routera bezprzewodowego, aby zminimalizować ryzyko naruszenia bezpieczeństwa. Również tutaj możesz zmienić identyfikator połączenia bezprzewodowego SSID lub dokonać tego później przy pomocy menu Wireless AP.
Po zakończeniu szybkiej konfiguracji powinno być możliwe przeglądanie stron Internetu bez konieczności wykonywania dodatkowych czynności konfiguracyjnych.
Okno dialogowe DSL Settings (Ustawienia DSL) umożliwia wybór właściwej metody modulacji.
Opcja |
Opis |
Auto Mode (G.Dmt, G.lite lub T1.413) |
System automatycznie wykrywa tryb G.Dmt, G.lite lub T1.413. |
G.Dmt/G.lite |
System używa trybu G.Dmt lub G.lite. |
T1.413 |
System używa wyłącznie trybu T1.413. |
G.Dmt |
System używa wyłącznie trybu G.Dmt. |
G.lite |
System używa wyłącznie trybu G.lite. |
Uwaga: W większości przypadków tryb automatyczny będzie wystarczający i powinien być zmieniony tylko na żądanie dostawcy usług internetowych.
Niniejsza wersja obsługuje połączenie ADSL2. Skonsultuj się ze swoim dostawcą usług internetowych, aby móc w pełni wykorzystać większą przepustowość tego standardu połączenia.
Okno dialogowe DSL Advanced Settings (Zaawansowane ustawienia DSL) umożliwia wybór właściwego trybu testowego.
Ostrzeżenie!! Testy są przeznaczone dla dostawcy usług internetowych w celu przetestowania linii DSL. Uruchomienie tych testów może spowodować, że przestanie działać usługa DSL.
Opcja | Opis |
Normal | Normalny tryb pracy. |
Reverb | Wysyłanie tylko sygnału pogłosu. |
Medley | Wysyłanie tylko sygnału mieszanego. |
No retrain | Pozostanie w trybie pracy nawet po przerwaniu połączenia przez modem. |
Wszystkie trzy tryby umożliwiają dokonanie pomiarów PSD dla każdej fazy negocjacji i pracy.
Kliknięcie przycisku Tone Selection spowoduje wyświetlenie okna dialogowego ADSL Tone Settings (Ustawienia tonów ADSL). W oknie można wybrać odpowiednią liczbę tonów dla wysyłania i pobierania. Kliknij przycisk Apply (Zastosuj) po dokonaniu wyboru.
Okno dialogowe WAN Setup umożliwia edycję (Edit) lub usunięcie (Remove) konfiguracji dostawcy usług internetowych wybranej przez program EasyConfigurator lub w trybie Quick Setup (Szybka konfiguracja). Zmiany zostaną uwzględnione dopiero po kliknięciu przycisku Finish (Zakończ) i ponownym uruchomieniu bramy.
Wybierz opcję Services (Usługi) poniżej sekcji Access Control (Kontrola dostępu). Ekran ten umożliwia określenie protokołów dla strony sieci LAN i WAN, co umożliwia kontrolę nad zarządzaniem urządzeniami.
Wybierz opcję IP Addresses (Adresy IP) poniżej sekcji Access Control (Kontrola dostępu). Wybierz opcję Disable (Wyłącz) lub Enable (Włącz), aby włączyć lub wyłączyć tryb Access Control Mode (Zarządzanie urządzeniami) przez adres IP użytkownika. Aby dodać adres IP do listy, kliknij przycisk Add (Dodaj). Aby usunąć adres IP z listy, kliknij przycisk Remove (Usuń).
Wybierz opcję Passwords (Hasła) poniżej sekcji Access Control (Kontrola dostępu). Ekran ten umożliwia zmianę lub utworzenie haseł na potrzeby zarządzania urządzeniami. Po zakończeniu kliknij przycisk Apply (Zastosuj).
Karta Quality of Service (QoS) jest przydatna tylko jeśli spełnione są następujące warunki:
Funkcja QoS dla IP jest realizowana w warstwie IP. Klasyfikuje ona ruch danych zgodnie z zasadami klasyfikacji. Każda zasada może uwzględniać kombinację następujących warunków: protokół (TCP/UDP/ICMP), źródłowy adres IP adres/maska podsieci, docelowy adres IP/maska podsieci, port źródłowy (jeden lub zakres), port docelowy (jeden lub zakres). Wynikiem dobrania zasady klasyfikacji będzie nadanie priorytetu (wysoki, średni, niski) oraz typu usługi (Don’t care - Obojętne, Normal Service - Zwykła, Minimum Cost - Minimalny koszt, Maximum Reliability - Maksymalna niezawodność, Maximum Throughput - Maksymalna przepływność, Minimum Delay - Minimalne opóźnienie).
Pasująca zasada opcji IP Type of Service (Typ usługi IP) zastąpi pierwotne pole nagłówka IP typu usługi, jeśli nie zostanie wybrany typ usługi „Don’t care” (Obojętne).
Priorytet pasującej zasady określa, którą kolejkę ATM TX należy przesłać przez obwód PVC, jeśli pakiet jest routowany do tego obwodu PVC. Harmonogram mechanizmu SAR sieci ATM przesyła pakiet w następującej kolejności:
Funkcja QoS dla IP zadziała tylko wtedy, kiedy pakiet będzie routowany do obwodu PVC z włączoną funkcją QoS. Natomiast jeśli będzie on routowany do zwykłego obwodu PVC z wyłączoną funkcją QoS, pakiet zostanie wysłany z poziomem priorytetu równym priorytetowi niskiemu obwodu PVC z włączoną funkcją QoS, należącego do tej samej kategorii usługi ATM.
Skonfiguruj adres IP zarządzania dla bramy DSL i maskę podsieci dla interfejsu LAN oraz serwera DHCP.
Okno dialogowe konfiguracji bramy domyślnej umożliwia skonfigurowanie statycznego adresu IP dla bramy domyślnej.
W przypadku usunięcia zaznaczenia pola wyboru Automatically Assigned Default Gateway (Automatycznie przypisana brama domyślna) pojawi się następujący ekran:
Jeśli konfigurujesz bramę dla trybu routowanego (IPoA) lub statycznego trybu MER, należy wpisać adres IP bramy domyślnej w polu Default Gateway IP Address (Adres IP bramy domyślnej) i wybrać odpowiedni interfejs WAN.
Uwaga: Bardzo ważne jest, aby ustawienia obu pól były ze sobą zgodne. Pole wyboru interfejsu WAN powinno podawać tę samą wartość, co pole wyboru Service Name (Nazwa usługi) na ekranie WAN Setup (Konfiguracja sieci WAN).
Ustawienia zostaną uwzględnione dopiero po kliknięciu przycisku Apply (Zastosuj). Jeśli zaznaczone zostało pole wyboru Automatically Assigned Default Gateway (Automatycznie przypisana brama domyślna), należy ponownie uruchomić bramę w celu automatycznego przypisania bramy domyślnej.
Okno dialogowe konfiguracji serwera DNS umożliwia skonfigurowanie statycznego adresu IP dla serwera DNS.
W przypadku usunięcia zaznaczenia pola wyboru Enable Automatic Assigned DNS (Włącz automatycznie przypisany serwer DNS) pojawi się następujący ekran:
System nazw domenowych (DNS) jest odpowiedzialny za odczytywanie z nazwy witryny internetowej, jak np. www.usr.com, adresu IP dla urządzeń dostawcy usług internetowych celem odnalezienia i umożliwienia przeglądania zawartości tej witryny. Odwrócenie tego procesu powoduje, że używana jest usługa dynamicznego serwera DNS. Zarejestrowanie się u dostawców takich usług dynamicznych serwerów DNS i odpowiednie zaprogramowanie routera spowoduje, że Twój publiczny adres routera zostanie ustalony.
Okno dialogowe routowania umożliwia skonfigurowanie wpisu Static Route (Trasa statyczna).
Kliknięcie przycisku Add (Dodaj) spowoduje wyświetlenie poniższego ekranu, na którym można dodać trasy statyczne.
Adres MAC jest następującego formatu „xx:xx:xx:xx:xx:xx”, gdzie „xx” to liczby szesnastkowe.
Zapory firewall używają jednej lub więcej z trzech poniższych metod kontroli ruchu przychodzącego i wychodzącego z sieci:
Zapora firewall blokuje użytkowników wewnętrznych, uniemożliwiając im dostęp do Internetu. Istnieją dwa sposoby osiągnięcia tego celu:
Użycie portu TCP/UDP celem zablokowania użytkownikom wewnętrznym dostępu do Internetu (operacja nazywana również filtrowaniem portów).
Użycie portu lub protokołu źródłowego bądź docelowego, albo jakiejkolwiek kombinacji dowolnych adresów IP celem zablokowania konkretnemu użytkownikowi dostępu do Internetu (operacja nazywana również filtrowaniem adresów). Okno dialogowe zapory firewall umożliwia skonfigurowanie typów pakietów wychodzących, które mają być wysłane przy użyciu protokołu TCP lub UDP (albo ich kombinacji) z określonych portów.
Po kliknięciu przycisku Add (Dodaj) pojawi się następujący ekran:
Zapora firewall ruchu wychodzącego — opis pól ekranu filtrów portów
Opcja |
Opis |
Protocol |
Wybór protokołu TCP, UDP lub kombinacji TCP/UDP. |
Source IP address (LAN) |
Wprowadź adres IP, który nie ma mieć dostępu do docelowego adresu IP. |
Source Port (LAN) |
Wprowadź numer portu źródłowego, lub zakres portów, do którego dostęp ma być zablokowany (dla źródłowego IP). |
Destination IP address |
Wprowadź docelowy adres IP, do którego źródłowy adres IP nie będzie miał dostępu. |
Destination Subnet Mask: |
Wprowadź maskę podsieci dla docelowego adresu IP. |
Destination Port (port or port:port) |
Wprowadź numer portu docelowego, lub zakres numerów portów, do którego dostęp ma być zablokowany (dla docelowego IP). |
Ekran ten umożliwia skonfigurowanie adresów IP dla ruchu przychodzącego tak, aby mogły dotrzeć do komputera. Aby dodać adres IP do listy filtrów ruchu przychodzącego, kliknij przycisk Add (Dodaj). Aby usunąć adres IP z listy filtrów, kliknij przycisk Remove (Usuń).
IP Filtering - Inbound Filters (Filtrowanie IP - Filtry ruchu przychodzącego)
Opcja |
Opis |
Protocol |
Wybór protokołu TCP, UDP lub kombinacji TCP/UDP. |
Source IP address (WAN) |
Wprowadź adres IP, który ma mieć dostęp do docelowego adresu IP. |
Source Port (WAN) |
Wprowadź numer portu źródłowego, lub zakres portów, do którego dostęp ma być zablokowany (dla źródłowego IP). |
Destination IP address (LAN) |
Wprowadź docelowy adres IP, do którego źródłowy adres IP będzie miał dostęp. |
Destination Subnet Mask: |
Wprowadź maskę podsieci dla docelowego adresu IP. |
Destination Port (port or port:port) |
Wprowadź numer portu docelowego, lub zakres numerów portów, do którego dostęp ma być możliwy (dla docelowego IP). |
Translator NAPT umożliwia pojedynczemu urządzeniu, takiemu jak brama, pełnienie roli agenta między Internetem (lub „siecią publiczną”) i lokalną (lub „prywatną”) siecią. Oznacza to, że wymagany jest tylko jeden unikalny adres IP, mogący reprezentować całą grupę komputerów.
Zastosowanie dynamicznego translatora NAPT automatycznie tworzy zaporę firewall między daną siecią wewnętrzną a sieciami zewnętrznymi, lub między siecią wewnętrzną a Internetem. Zezwala on jedynie na połączenia pochodzące z poddomen. Generalnie oznacza to, że komputer po stronie sieci zewnętrznej nie może uzyskać połączenia z Twoim komputerem, chyba że to Twój komputer zainicjował połączenie. Możesz korzystać z Internetu i uzyskać połączenie z daną witryną, a nawet pobierać pliki, ale inny użytkownik nie może podłączyć się pod Twój adres IP i użyć go w celu połączenia się z portem Twojego komputera.
W środowisku NAPT wszystkie komputery za translatorem NAPT nie są dostępne z zewnątrz (tj. sieci WAN). Niemniej jednak, jeśli konieczne będzie korzystanie z usług publicznych - takich jak serwery internetowe, serwery FTP lub serwery poczty - w sieci prywatnej, istnieje możliwość skonfigurowania serwera wirtualnego w celu ustawienia dozwolonego dostępu zabezpieczonego. Skonfigurowanie serwera wirtualnego umożliwia przekierowanie połączenia z zewnątrz do hosta udostępniającego usługi w prywatnej podsieci. Ten host nazywany jest serwerem wirtualnym (serwer wirtualny jest tożsamy z przekazywaniem IP).
Okno dialogowe Virtual Servers Setup (Konfiguracja serwerów wirtualnych) umożliwia skonfigurowanie ustawień serwerów wirtualnych oraz hosta DMZ przy pomocy poleceń dodawania, usuwania i zapisywania ustawień.
Kliknięcie przycisku Add (Dodaj) spowoduje wyświetlenie następującego ekranu:
Opcja | Opis |
Service Name | Umożliwia wybór istniejących usług z menu rozwijanego (web, FTP, e-mail). |
Custom Server | Umożliwia dodanie usługi klienta, jeśli znana jest jej nazwa, a która nie znajduje się na liście rozwijanej Select a Service (Wybierz usługę). |
Server IP Address | Adres IP Twojego komputera występującego w charakterze serwera. |
Protocol | Umożliwia wybór protokołu transportowego (UDP, TCP lub obu). |
External Port (start/end) | Umożliwia wpisanie pojedynczego portu zewnętrznego lub zakresu portów. |
Internal Port (start/end) | Umożliwia wpisanie pojedynczego portu wewnętrznego lub zakresu portów. |
Internal server IP address | Adres IP Twojego komputera występującego w charakterze serwera. |
Wpisz nazwę aplikacji, protokół wychodzący, zakres portów wychodzących, protokół przychodzący, zakres portów przychodzących i kliknij przycisk Apply (Zastosuj), aby przekazać pakiety IP dla tej aplikacji do podanych portów.
Uwaga: Wyzwalanie portu jest dostępne dla pojedynczej aktywnej sesji i nie może obsługiwać wielu wyzwoleń dla wielu klientów wychodzących.
Opcja hosta "strefy neutralnej" (DMZ) jest używana do przekazywania pakietów IP z sieci WAN nie należącej do żadnej z aplikacji skonfigurowanych w tabeli serwerów wirtualnych do komputera typu host DMZ. Podczas gdy serwer wirtualny może jedynie przekazać (przeadresować) ograniczoną liczbę usług (portów), obsługa DMZ umożliwia uruchomienie wszystkich usług (portów) z hosta DMZ i udostępnienie ich użytkownikom zewnętrznym.
Kliknięcie przycisku DMZ Host (Host DMZ) spowoduje wyświetlenie następującego ekranu:
Aby skonfigurować hosta DMZ, wpisz adres swojego komputera, który będzie pełnił rolę hosta DMZ.
Opcja szyfrowania UPNP jest domyślnie włączona. Aby ją wyłączyć, usuń zaznaczenie pola wyboru Enable UPNP (Włącz UPNP) i kliknij przycisk Apply (Zastosuj).
Okno dialogowe Wireless (Połączenie bezprzewodowe) umożliwia włączenie rozwiązań bezprzewodowych, ukrycie punktu dostępu, określenie nazwy sieci bezprzewodowej, włączenie zabezpieczenia bezprzewodowego oraz ograniczenie zestawu kanałów.
Opcja | Opis |
Enable Wireless | To pole wyboru włącza lub wyłącza interfejs sieci bezprzewodowej LAN. Jeśli opcja jest zaznaczona, sieciowy interfejs użytkownika wyświetla opcję Disable SSID Broadcast and SSID (Wyłącz transmisję SSID i identyfikator SSID). Domyślnie zaznaczona jest opcja Enable Wireless (Włącz sieć bezprzewodową). |
Disable SSID Broadcast |
Zaznaczenie tej opcji powoduje włączenie ochrony punktu dostępu bramy ADSL przed wykryciem przez aktywne mechanizmy wyszukiwania urządzeń bezprzewodowych. Jeśli nie chcesz, aby punkt dostępu był automatycznie wykrywany przez stację bezprzewodową, należy usunąć zaznaczenie tego pola wyboru. Stacja nie wykryje danego punktu dostępu. Aby połączyć stację z punktem dostępu, należy ręcznie dodać nazwę tego punktu w konfiguracji stacji. W przypadku systemu Windows XP przejdź do funkcji Właściwości sieci, aby przejrzeć dostępne punkty dostępu. Można również skorzystać z innych programów, jak np. NetStumbler, aby przejrzeć dostępne punkty dostępu. |
SSID |
Umożliwia określenie nazwy sieci bezprzewodowej. SSID to skrót od Service Set Identifier (Identyfikator zestawu usług). Wszystkie stacje muszą być skonfigurowane przy użyciu poprawnego identyfikatora SSID, aby mogły uzyskać dostęp do sieci WLAN. Jeśli identyfikator SSID nie jest zgodny, użytkownik korzystający z niego nie uzyska dostępu. Konwencje nazewnictwa są następujące: minimum stanowi 1 znak, a maksimum 32 znaki. Nazwa domyślna to USR9106. |
Ekran zabezpieczeń bezprzewodowych umożliwia konfigurację funkcji zabezpieczeń interfejsu LAN.
Uwaga: W przypadku połączeń bezprzewodowych wprowadzone tutaj ustawienia muszą również być zastosowane dla każdego klienta bezprzewodowego.
Opcja | Opis |
Network Authentication |
Brama obsługuje trzy różne rodzaje ustawień zabezpieczeń sieci: 802.1x, Wi-Fi Protected Access (WPA), Wi-Fi Protected Access Pre-Shared Key (WPA-PSK) i Wire Equivalence Protection (WEP). WPA Pre-Shared Key (Klucz wstępny WPA): Istnieją dwie opcje szyfrowania dla tego klucza: szyfrowanie TKIP (Protokół spójności klucza tymczasowego) i AES (System szyfrowania zaawansowanego). Nawet jeśli opcja Network Authentication (Uwierzytelnianie sieci) jest wyłączona, nadal można używać szyfrowania WEP. Szyfrowanie WEP odbywa się na dwóch poziomach: 64-bitowym i 128-bitowym. Im wyższy poziom szyfrowania, tym sieć jest bezpieczniejsza. Jednak wyższy poziom bezpieczeństwa zapewniony jest kosztem szybkości. |
Shared Key Authentication | W przypadku ustawienia opcji Data Encryption (Szyfrowanie danych) na szyfrowanie WEP, należy określić klucz szyfrowania używany do uwierzytelniania przed dopuszczeniem do sieci bezprzewodowej. Istnieją dwa podtypy usług uwierzytelniania sieci: Optional (Opcjonalna) i Required (Wymagana). Jeśli opcja Shared Key Authentication (Uwierzytelnianie klucza wstępnego) jest ustawiona jako opcjonalna, może się zdarzyć, że włączy się uwierzytelnianie systemu otwartego (w zależności od ustawienia klienta). |
Encryption Strength | Siła klucza sesji jest proporcjonalna do liczby bitów dwójkowych stanowiących plik klucza sesji. Oznacza to, że klucze sesji o większej liczbie bitów są bezpieczniejsze i znacznie trudniejsze do odkodowania przez osoby trzecie. Menu rozwijane umożliwia ustawienie klucza 64 8-bit (5-znakowy lub 10-znakowy, szesnastkowy) lub 128 8-bit (13-znakowy lub 26-znakowy). Jeśli ustawisz klucz na minimalną siłę 128 bitów, użytkownicy usiłujący utworzyć bezpieczny kanał komunikacyjny z Twoim serwerem będą musieli użyć przeglądarki internetowej obsługującej komunikację przy użyciu 128-bitowego klucza sesyjnego. Ustawienie Encryption Strength (Siła szyfrowania) nie wyświetli się, dopóki nie zostanie wybrana opcja WEP Encryption (Szyfrowanie WEN). |
Set Encryption Keys | Po wybraniu opcji Encryption Strength (Siła szyfrowania) kliknij przycisk Apply (Zastosuj), a następnie przycisk Set Encryption Keys (Ustaw klucze szyfrowania), co spowoduje pojawienie się ekranu Encryption Keys (Klucze szyfrowania). Można użyć maksymalnie czterech kluczy. Przykład zastosowania klucza 128-bitowego szyfrowania podano w części „Wireless Settings - Encryption Keys (Ustawienia bezprzewodowe - Klucze szyfrowania)” tego podręcznika użytkownika. |
WPA Pre-Shared Key (Klucz wstępny WPA): W przypadku tego klucza dostępne są dwie opcje szyfrowania: TKIP i AES. TKIP to skrót od Temporal Key Integrity Protocol (Protokół spójności klucza tymczasowego). Protokół TKIP używa silniejszej metody szyfrowania oraz zawiera kod MIC (Kod integralności wiadomości), które stanowią ochronę przed atakami hakerów. AES to skrót od Advanced Encryption System (System szyfrowania zaawansowanego) i stanowi metodę wykorzystującą symetryczne szyfrowanie danych ze 128-bitowym zegarem.
Aby móc korzystać z funkcji WPA Pre-Shared Key (Klucz wstępny WPA), wpisz w odpowiednim polu hasło o długości od 8 do 63 znaków. Możesz również wprowadzić czas Group Key Renewal Interval (Częstotliwość odnawiania klucza grupowego) o wartości od 0 do 99.999 sekund.
Protokół Radius sieci WPA: Opcja ta korzysta z zewnętrznego serwera Radius w celu uwierzytelnienia użytkownika. Aby móc korzystać z tej opcji, wpisz adres IP serwera Radius, port serwera Radius (domyślnie 1812) oraz poufny klucz wspólny serwera Radius.
Protokół Radius sieci 802.1x: Opcja ta korzysta z serwera Radius w celu uwierzytelniania lub z algorytmu WEP w celu szyfrowania danych. Aby móc korzystać z tej opcji, wpisz adres IP serwera Radius oraz jego poufny klucz wspólny. Wybierz żądany poziom szyfrowania (64 lub 128) dla algorytmu WEP, a następnie wybierz opcję Passphrase (Hasło) albo Manual WEP key (Ręczny klucz WEP).
Klucz sieciowy to klucz używany do szyfrowania sieci przy pomocy algorytmu WEP. W standardzie 802.11 stacja bezprzewodowa może być skonfigurowana przy pomocy maksymalnie czterech kluczy sieciowych, o wartościach indeksów kluczy 0, 1, 2 i 3. Kiedy punkt dostępu albo stacja bezprzewodowa transmituje zakodowaną wiadomość przy użyciu klucza przechowywanego w określonym indeksie kluczy, przesyłana wiadomość wskazuje indeks kluczy, który został użyty do zaszyfrowania treści wiadomości. Dzięki temu odbierający wiadomość punkt dostępu albo stacja bezprzewodowa może odszukać klucz, przechowywany w indeksie kluczy, i użyć go do odkodowania zaszyfrowanej treści wiadomości.
Klucze szyfrowania są również nazywane hasłami WEP. Są to szesnastkowe klucze dostępowe składające się z kombinacji 10 spośród 16 następujących znaków: 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 a b c d e f.
Niedozwolone wpisy powodują wyświetlenie komunikatu o błędzie.
Ekran umożliwia wprowadzenie do czterech kluczy sieciowych (indeksów kluczy), które mogą być dopasowane do kluczy sieciowych w stacji klienckiej. Menu rozwijane umożliwia wybranie jednego z czterech kluczy sieciowych.
Ekran klientów skojarzonych wyświetla wszystkich klientów skojarzonych z routerem bezprzewodowym.
Wszystkie karty sieciowe posiadają unikalny 48-bitowy adres MAC znajdujący się na module ROM każdej karty. Włączenie filtrowania adresów MAC powoduje ograniczenie liczby kart sieciowych mogących uzyskać dostęp do Twojego punktu dostępu. Dlatego punkt dostępu udzieli prawa dostępu każdemu urządzeniu bezprzewodowemu, którego adres MAC znajduje się na liście „Allow” (Zezwalaj).
Routery Wi-Fi i punkty dostępu obsługujące filtrowanie MAC umożliwiają sporządzenie listy adresów MAC, które mogą łączyć się z punktem dostępu, i ten sposób narzucać, które urządzenia są upoważnione do wejścia do sieci. Urządzenie z włączonym filtrowaniem MAC odmówi dostępu każdemu urządzeniu, które nie używa wyraźnie zdefiniowanego adresu.
Opcja | Opis |
MAC Restrict Mode | Przyciski radiowe oferują następujące ustawienia: Off (Wył.) – wyłączenie funkcji filtrowania MAC; Allow (Zezwalaj) – Zezwolenie klientom bezprzewodowym, których adresy MAC znajdują się na liście, na połączenie z punktem dostępu. Deny (Zabraniaj) – Zabronienie klientom bezprzewodowym, których adresy MAC znajdują się na liście, na połączenie z punktem dostępu. |
MAC Address | Wyświetla listę adresów MAC w zależności od wybranego ustawienia Off (Wył.), Allow (Zezwalaj) lub Deny (Zabraniaj) Kliknięcie przycisku Add (Dodaj) powoduje wyświetlenie pola, w które należy wpisać adres MAC w konwencji 6-bitowej, po dwa znaki: xx:xx:xx:xx:xx:xx, gdzie „xx” to numery szesnastkowe. Maksymalnie dodać można 60 numerów adresów MAC. Przykład skonfigurowania opcji MAC Filtering (Filtrowanie MAC) podano w części „Analiza konkretnych przypadków” tego podręcznika użytkownika. |
Opcja | Opis |
Channel | Menu rozwijane umożliwiające wybór konkretnego kanału. |
Rate |
Menu rozwijane określające następujące stałe szybkości transmisji:
|
Basic Rate | Opcja umożliwiająca obsługę wszystkich szybkości transmisji wymienionych w powyższej sekcji Rate lub szybkości 1 Mb/s i 2 Mb/s, które obsługują tylko starsze implementacje 802.11b. |
Fragmentation Threshold | Próg fragmentacji, podany w bajtach, określający, czy pakiety będą fragmentowane i w jakim rozmiarze. W sieci WLAN 802.11 pakiety, które przekroczyły próg fragmentacji, są podzielone na mniejsze części, odpowiadające rozmiarowi obwodu. Pakiety mniejsze niż podana wartość progu fragmentacji nie są fragmentowane. Wprowadź wartość od 256 do 2346. W przypadku dużej ilości błędów pakietów spróbuj nieco zwiększyć próg fragmentacji. Ustawienie domyślne wartości, tj. 2346, powinno pozostać niezmienione. Ustawienie zbyt niskiego progu może powodować obniżenie wydajności. |
RTS Threshold | Opcja Request to Send (Żądanie wysyłania), jeśli jest ustawiona w bajtach, określa rozmiar pakietu, którego przekroczenie spowoduje wywołanie przez kartę sieciową WLAN jej mechanizmu RTS/CTS. Pakiety przekraczające próg RTS wyzwalają mechanizm RTS/CTS. Mniejsze pakiety karta sieciowa przesyła bez angażowania mechanizmu RTS/CTS. Ustawienie domyślne to 2347 (maksymalna długość), które wyłącza opcję progu RTS. |
DTIM Interval | Częstotliwość pakietów DTIM. DTIM to skrót od Delivery Traffic Indication Message (Komunikat o dostarczeniu wskazania), nazywany również Beacon Rate (Częstotliwość sygnałów identyfikacyjnych). Zakres wartości: od 1 do 65535. Opisywana funkcja wykonuje odliczanie, informując klientów o dostarczeniu następnego okna do odsłuchania komunikatów sieciowych oraz komunikatów rozsyłanych grupowo. Kiedy punkt dostępu zbuforuje już te komunikaty dla skojarzonych klientów, wysyła kolejny pakiet DTIM wraz z wartością częstotliwości DTIM. Klienci punktu dostępu słyszą sygnały identyfikacyjne i uaktywniają się celem odebrania komunikatów sieciowych oraz komunikatów rozsyłanych grupowo. Ustawienie domyślne to 100. |
Beacon Interval | Określony czas pomiędzy transmisjami sygnałów identyfikacyjnych. Każde przesłanie sygnału identyfikacyjnego umożliwia stwierdzenie obecności punktu dostępu. Radiowe karty sieciowe są domyślnie skonfigurowane tak, aby pasywnie przeszukiwały wszystkie kanały radiowe i nasłuchiwały w oczekiwaniu na sygnały identyfikacyjne nadchodzące z punktu dostępu, w celu znalezienia dogodnego punktu dostępu. Zanim stacja przejdzie w tryb oszczędzenia energii, musi znać czas pomiędzy sygnałami identyfikacyjnymi, aby wiedzieć, kiedy wyjść z trybu uśpienia celem odebrania sygnału (i dowiedzieć się, czy zbuforowane ramki znajdują się w punkcie dostępu). Jednostka wpisanej wartości to milisekunda. Ustawienie domyślne to 100. Dopuszczalnym zakresem wpisu są liczby od 1 do 0xffff (65535). |
54g+ (Xpress) | 54g+ to technologia wykorzystująca standardy oparte na transferze pakietowym umożliwiającym uzyskanie większej przepustowości. Włączenie tej opcji spowoduje, że przepustowość zbiorcza (suma poszczególnych prędkości przesyłania danych każdego klienta w sieci) może zwiększyć się do 25% dla sieci pracujących tylko w standardzie 802.11g oraz do 75% dla sieci mieszanych, składających się z urządzeń o standardzie 802.11g i 802.11b. |
54g Mode | Włączenie tego trybu umożliwia łączenie się tylko z urządzeniami obsługującymi standard 802.11g. Ustawienie 54g Auto (54g - Automatycznie) zapewnia najszerszy stopień zgodności urządzeń. Ustawienie 54g Performance (54g - Najwyższa wydajność) zapewnia największą wydajność spośród urządzeń posiadających certyfikat 54g. |
54g Protection | Standardy 802.11g korzystają z metody ochrony umożliwiającej urządzeniom 802.11g i 802.11b wspólną pracę bez możliwości „mówienia” w tym samym czasie. Nie należy wyłączać opcji 54g Protection (54g - Zabezpieczenie), aby w razie potrzeby urządzenie 802.11b miało możliwość użycia Twojej sieci bezprzewodowej. W trybie Auto (Automatycznie) urządzenie bezprzewodowe będzie korzystać z mechanizmu RTS/CTS, aby zwiększyć wydajność urządzeń 802.11g w sieciach mieszanych standardów 802.11g/802.11b. Wyłączenie ochrony w większości przypadków zmaksymalizuje przepustowość sieci 802.11g. |
Ekran Update Software (Aktualizacja oprogramowania) umożliwia pobranie pliku obrazu zaktualizowanego oprogramowania od dostawcy usług internetowych. Ręcznej aktualizacji oprogramowania można dokonać z przechowywanego lokalnie pliku, używając do tego celu następującego ekranu:
Restore to Defaults (Przywróć ustawienia domyślne)
Można przywrócić ustawienia fabryczne przez kliknięcie opcji Restore Default Configuration (Przywróć konfigurację domyślną) na ekranie Restore Settings (Przywróć ustawienia).
Uwaga: Opcja ta działa tak samo, jak przycisk Reset. Brama bezprzewodowa i oprogramowanie startowe obsługują przycisk Reset. Jeśli przycisk Reset zostanie wciśnięty na więcej niż 5 sekund, moduł ładujący rozruchu wymaże wszystkie dane konfiguracyjne zapisane w części „pamięci trwałej” pamięci flash.
Uwaga: Jeśli przycisk zostanie wciśnięty na dłużej niż 30 sekund, brama uaktywni tryb odzyskiwania. Wyłącz i włącz urządzenie, aby powrócić do normalnego trybu startowego.
Ustawienia fabryczne bramy są następujące:
Kliknięcie przycisku Restore Default Configuration (Przywróć konfigurację domyślną) spowoduje pojawienie się następującego ekranu:
Aby zapisać ustawienia konfiguracyjne bramy DSL, kliknij przycisk Backup Configuration (Konfiguracja kopii zapasowej) i wybierz folder na twardym dysku.
UWAGA: Aby można było zapisać ustawienia konfiguracyjne, wymagane jest zainstalowanie programu Internet Explorer w wersji 6.0 lub nowszej.
Aby zaktualizować ustawienia konfiguracyjne bramy DSL, postępuj zgodnie z wyświetlanymi na ekranie instrukcjami.
UWAGA: Aby można było zaktualizować ustawienia konfiguracyjne, wymagane jest zainstalowanie programu Internet Explorer w wersji 6.0 lub nowszej.
To okno dialogowe umożliwia ponowne uruchomienie bramy. Operacja trwa dwie minuty.
Menu diagnostyki dostarcza informacje na temat stanu połączenia bramy bezprzewodowej i łącza ADSL. Możesz uzyskać opis każdego testu, klikając przycisk Help (Pomoc) związany z danym testem.
W przypadku braku aktywnego połączenia ADSL wiele testów nie zostanie uruchomionych, jak pokazano na poniższym ekranie.
Jeśli bieżącym trybem pracy sieci jest bridge (most), testy bramy domyślnej i serwera DNS nie zostaną uruchomione.
U dołu ekranu znajdują się dwa przyciski:
Kliknięcie któregokolwiek przycisku uruchamiającego testy spowoduje ponowne przeprowadzenie wszystkich testów diagnostycznych. Zazwyczaj jeśli jeden lub więcej testów dadzą wynik negatywny, użytkownik powinien uruchomić wszystkie testy jeszcze raz, aby dokładnie zdiagnozować napotkane problemy.
Kliknięcie przycisku Rerun Diagnostic Tests With OAM F4 (Ponownie uruchom testy diagnostyczne z funkcją OAM F4) powoduje, oprócz przesłania komórek OAM F5 pętli zwrotnej, przesłanie także komórek OAM F4 przez protokół ATM. Może się zdarzyć, że test segmentu i pętli zwrotnej OAM F4 ATM nie będą obsługiwane przez urządzenia ATM w sieci DSL dostawcy usług internetowych. Z tej przyczyny test OAM F4 został wyodrębniony z ogólnych testów diagnostycznych. W przypadku wystąpienia błędu OAM F4 na ekranie z wynikami pojawi się komunikat F4 Fail (F4 - niepowodzenie). Poniższa ilustracja przedstawia przykładowe wyniki testów diagnostycznych wykonanych przy ustawieniu obwodu PVC w trybie pracy PPPoE.
Opis testów diagnostycznych
Test | Opis |
Ethernet Connection |
|
ADSL Synchronization |
|
ATM OAM Segment Ping |
Modem wysyła żądania segmentów pętli zwrotnej OAM F4/F5 (jeśli ponownie uruchomisz test z funkcją OAM F4, wysłane zostaną komórki F4 i F5; w przeciwnym razie wysłane zostaną tylko komórki F5) i czeka na odpowiedź przez 5 sekund. Test ma na celu sprawdzenie ciągłości połączenia ATM pomiędzy segmentem łącza kanału wirtualnego pochodzącego z modemu z siecią DSL usługodawcy internetowego (zazwyczaj jest to połączenie DSLAM w lokalizacji dostawcy usługi DSL).
|
ATM OAM End-to-end Ping |
Modem wysyła żądania typu end-to-end dla pętli zwrotnej OAM F4/F5 (jeśli ponownie uruchomisz test z funkcją OAM F4, wysłane zostaną komórki F4 i F5; w przeciwnym razie wysłane zostaną tylko komórki F5) i czeka na odpowiedź przez 5 sekund. Test ma na celu sprawdzenie połączenia ATM łącza kanału wirtualnego z punktem końcowym PVC w sieci ATM, np. z routerem zdalnego dostępu szerokopasmowego zlokalizowanym u dostawcy usług DSL lub dostawcy usług internetowych.
|
PPP server |
Gdy aktywny jest tryb PPPoA, modem sprawdza, czy protokół PPP (LCP i IPCP) jest połączony ze zdalnym serwerem PPP. Jeśli włączony jest tryb PPPoE, test sprawdza, czy modem może wykryć serwer PPPoE. W tym celu test sprawdza, czy modem może otrzymać pakiet PADO (PPPoE Active Discovery Offer) z serwera PPPoE po wysłaniu pakietu emisji PADI (PPPoE Active Discovery Initiation - inicjacja aktywnego odkrywania PPPoE).
|
Authentication with ISP |
Test sprawdza, czy podana nazwa użytkownika i hasło PPP przechowywane w modemie DSL zostały uwierzytelnione przez serwer PPP należący do sieci dostawcy usług internetowych.
|
Assigned IP address |
Test sprawdza, czy modem DSL posiada prawidłowy adres IP (w tym przypadku adres IP sieci PPP WAN) z serwera PPP.
|
Ping default gateway |
|
Ping Primary Domain Name Server |
Test sprawdza, czy modem DSL może się komunikować z podstawową nazwą domeny serwera (DNS).
|
Ekran statystyk sieci LAN pokazuje liczbę przesłanych bajtów i pakietów oraz statystykę błędów dla interfejsu Ethernet.
Ekran statystyk sieci WAN pokazuje liczbę przesłanych bajtów i pakietów oraz statystykę błędów dla ustawień usług.
Statystyki warstwy ATM dotyczące połączenia ADSL
Pole | Opis |
InOctets | Liczba odebranych oktetów poprzez interfejs. |
OutOctets | Liczba wysłanych oktetów poprzez interfejs. |
InErrors | Liczba komórek pominiętych z powodu niemożliwych do naprawienia błędów HEC. |
InUnknown | Liczba komórek odebranych, ale odrzuconych podczas sprawdzania poprawności ich nagłówków, łącznie z komórkami z nierozpoznanymi wartościami VPI/VCI i komórkami z niepoprawnymi wzorami nagłówków. Odrzucone komórki z nieokreślonymi wartościami PTI również są tutaj podliczane. |
InHecErrors | Liczba odebranych komórek z błędem HEC nagłówka ATM. |
InInvalidVpiVciErrors | Liczba odebranych komórek z niezarejestrowanym adresem VCC. |
InPortNotEnabledErrors | Liczba komórek odebranych przez wyłączony port. |
InPtiErrors | Liczba odebranych komórek z błędem PTI nagłówka ATM. |
InIdleCells | Liczba odebranych komórek pustych. |
InCircuitTypeErrors | Liczba odebranych komórek z niedozwolonym typem obwodu. |
InOamRmCrcErrors | Liczba odebranych komórek OAM i RM z błędami CRC. |
InGfcErrors | Liczba odebranych komórek z polem GFC różnym od zera. |
Statystyki warstwy AAL5 ATM korzystającej z interfejsu ADSL
Pole | Opis |
InOctets | Liczba odebranych oktetów AAL5/AAL0 CPCS PDU. |
OutOctets | Liczba wysłanych oktetów AAL5/AAL0 CPCS PDU. |
InUcastPkts | Liczba odebranych pakietów PDU AAL5/AAL0 CPCS przesłanych do wyższej warstwy. |
OutUcastPkts | Liczba pakietów PDU AAL5/AAL0 CPCS odebranych z wyższej warstwy transmisji. |
InErrors | Liczba odebranych pakietów PDU AAL5/AAL0 CPCS zawierających błąd. Brane pod uwagę rodzaje błędów to błędy CRC-32, błędy limitu czasu SAR i błędy SDU o przekroczonym rozmiarze. |
OutErrors | Liczba odebranych pakietów PDU AAL5/AAL0 CPCS, które nie mogły zostać wysłane z powodu błędów. |
InDiscards | Liczba odebranych pakietów PDU AAL5/AAL0 CPCS odrzuconych z powodu przepełnionego bufora wejściowego. |
OutDiscards | To pole nie jest obecnie używane. |
Statystyki warstwy AAL5 ATM dla każdego połączenia VCC przez interfejs ADSL
Pole | Opis |
CrcErrors | Liczba pakietów PDU odebranych z błędami CRC-32. |
SarTimeOuts | Liczba częściowo złożonych pakietów PDU, które zostały odrzucone, ponieważ nie zostały w pełni złożone w wymaganym okresie czasu. Jeśli zegar składania pakietów nie jest obsługiwany, wartość tego pola wynosi zero. |
OverSizedSDUs | Liczba pakietów PDU odrzuconych z powodu zbyt dużego rozmiaru zgodnej jednostki SDU. |
ShortPacketErrors | Liczba pakietów PDU odrzuconych, ponieważ długość PDU była mniejsza od rozmiaru bloku końcowego AAL5. |
LengthErrors | Liczba pakietów PDU odrzuconych, ponieważ długość PDU nie zgadzała się z długością bloku końcowego AAL5. |
Pole | Opis |
Mode | Protokół modulacji G.DMT lub T1.413. |
Type | Typ kanału: Interleave (Przeplot) lub Fast (Szybki). |
Line Coding | Kodowanie splotowe: Off (Wył.) lub On (Wł.). |
SNR Margin (dB) | Margines stosunku sygnału do szumu (SNR). |
Attenuation (dB) | Wartość szacunkowa średniego tłumienia pętli w kierunku dosyłowym. |
Status | Stan łącza DSL. |
Output Power (dBm) | Całkowita moc wyjściowa w kierunku zwrotnym. |
Attainable downstream bit rate | Maksymalna szybkość przepływu danych w kierunku dosyłowym. |
Rate (Kbps) | Szybkość przepływu danych w Kb/s. |
K | Liczba bajtów danych w ramce danych ADSL (symbol DMT). |
S | Długość słowa kodu Reeda-Solomona w ramkach danych. |
R | Liczba powtarzających się bajtów sprawdzających, przypadająca na słowo kodu Reeda-Solomona. |
D | Głębokość układu przeplotu. |
Super Frames | Całkowita liczba superramek. |
Super Frame Errors | Liczba superramek odebranych z błędami. |
RS Words | Całkowita liczba słów kodu Reeda-Solomona. |
RS Correctable Errors | Liczba słów kodu RS (Reeda-Solomona) z możliwymi do poprawienia błędami. |
RS Uncorrectable Errors | Liczba słów kodu RS (Reeda-Solomona) z błędami niemożliwymi do naprawienia. |
HEC Errors | Całkowita liczba błędów sumy kontrolnej błędów nagłówka. |
LCD Errors | Całkowita liczba błędów utraty opisu komórek pamięci. |
W oknie statystyk sieci ADSL dostępny jest test bitowej stopy błędów (BER) uruchamiany przez kliknięcie przycisku ADSL BER Test (Test ADSL BER). Z testem związane są następujące okna: okno startu/konfiguracji, okno procesu testu oraz okno z wynikami.
Ekran dziennika systemu umożliwia przeglądanie dziennika zdarzeń systemowych i skonfigurowanie opcji dziennika systemu.
Funkcja System Log (Dziennik systemu) umożliwia włączenie lub wyłączenie opcji dziennika systemu.
Dziennik systemu – opcje konfiguracji
Opcja | Opis |
Log Status | Informuje, czy obecnie system rejestruje zdarzenia. Użytkownik może włączyć lub wyłączyć rejestrowanie zdarzeń. Domyślnie opcja jest wyłączona. Aby ją włączyć, kliknij pole Enable (Włącz), a następnie przycisk Apply (Zastosuj). |
Log Level |
Opcja ta umożliwia skonfigurowanie poziomu zdarzeń i odfiltrowanie niechcianych zdarzeń zakwalifikowanych poniżej tego poziomu. Zdarzenia od najwyższego poziomu krytycznego „Emergency” (Awaryjny) do skonfigurowanego poziomu będą rejestrowane w pamięci buforowej SDRAM dziennika bramy. Kiedy pamięć się zapełni, nowe zdarzenia będą dopisywane na początku bufora i będą zastępować stare. Ustawieniem domyślnym poziomu jest „Debugging” (Usuwanie błędów), stanowiące najniższy poziom krytyczny. Dostępne są następujące poziomy dziennika:
Poziom „Emergency” jest najpoważniejszym poziomem zdarzeń, a „Debugging” poziomem najmniej ważnym. Jeśli wybrany zostanie poziom „Debugging”, będą rejestrowane wszystkie zdarzenia od najniższego poziomu, tj. „Debugging”, aż do najbardziej krytycznego poziomu „Emergency”. Jeśli wybrany zostanie poziom „Error”, rejestrowane będą tylko zdarzenia od tego poziomu wzwyż. |
Display Level | Opcja ta umożliwia użytkownikowi wybranie zarejestrowanych zdarzeń i wyświetlenie na stronie „View System Log” (Przejrzyj dziennik systemu) zdarzeń wybranego poziomu oraz pozostałych zdarzeń, aż do najwyższego poziomu „Emergency”. |
Mode | Opcja ta umożliwia określenie, czy zdarzenia mają być przechowywane w pamięci lokalnej, wysyłane do zdalnego serwera syslog czy też do obydwu tych lokalizacji jednocześnie. W przypadku wybrania trybu „Remote” (Zdalnie) strona przeglądania dziennika systemu nie będzie mogła wyświetlić zdarzeń zapisanych na zdalnym serwerze syslog. Dostępne są dwa rodzaje oprogramowania dla serwerów syslog: dla systemu operacyjnego Windows i Linux. Darmowy serwer syslog dla systemu Windows to Kiwi Syslog Daemon, który można pobrać z witryny internetowej pod adresem www.kiwisyslog.com. W przypadku wybrania trybu Remote (Zdalnie) lub Both (Oba tryby) sieciowy interfejs użytkownika wyśle użytkownikowi monit o wpisanie adresu IP serwera i portu UDP serwera. |
Server IP Address | Jest to pole ukazujące się w przypadku wybrania w polu Mode (Tryb) trybu Remote (Zdalnie) lub Both (Oba tryby). |
Server UDP Port | Jest to pole ukazujące się w przypadku wybrania w polu Mode (Tryb) trybu Remote (Zdalnie) lub Both (Oba tryby). Pole to monituje użytkownika o wpisanie numeru portu UDP serwera SysLog. Wartość 514 to powszechnie znany numer portu UDP, który jest zazwyczaj przypisany temu serwerowi. Niemniej jednak użytkownik może go zastąpić innym numerem portu UDP, jeśli dany serwer syslog korzysta z innego portu UDP. |